Diversiteit is al jarenlang actueel in Amsterdam. Je kunt je afvragen of het nog nodig is om daar expliciet aandacht aan te besteden. De campagne bij Vreugdehof bewijst van wel.
Wat zijn wij trots, we hebben een prijs gewonnen! Vreugdehof, een woonzorgcentrum van Amstelring, is de winnaar van de Diversiteitsaward 2014 van SIGRA. Voor de campagne hebben diverse medewerkers zich laten interviewen over het thema discriminatie. Ze zijn op de foto gezet en overal in Vreugdehof hangen hun posters. De medewerkers geven daarop in enkele zinnen hun belevenis of ervaring weer met discriminatie en daar word je dan wel heel stil van.
Op een van de posters zegt medewerker Antoinette het volgende: “Laatst zei een bewoonster dat ze door een ‘zwartje’ was geholpen. Deze omschrijving van mijn collega vind ik ongepast en denigrerend!”
Meredith onder haar portret.“Soms voel ik me gediscrimineerd. Als een familielid een vraag heeft, mij ziet, maar dan vervolgens op zoek gaat naar een witte collega. Ik voel me dan genegeerd, en denk dat dit door mijn huidskleur is.”
Maar er zijn ook berichten met hoop, zoals van Imam. “In Vreugdehof heb ik mij niet gediscrimineerd gevoeld. Ik draag geen hoofddoek. Ik heb familie en vrienden die een hoofddoek dragen. Zij zeggen dat ze wel gediscrimineerd worden.”
Zo zijn er nog zes posters met klinkklare taal en schitterende portretten. De postercampagne maakt zeer veel los in het huis door de onverbloemde manier van uitbeelden. Medewerkers, familie en bewoners zijn met elkaar in gesprek. Lastige thema’s worden tastbaar en toegankelijk.
In het boek Voor(t)gaan in verandering, staan interviews van Thijs Vink en Jan Booij met bestuurders in de ouderenzorg. Lezen van het boek geeft mij inspiratie om in actie te komen. Van bestuurders wordt meer verwacht dan goedkeuring geven aan beleid op het gebied van diversiteit. Als bestuurder maak je het verschil door in diversiteit te zijn. De interviews in het boek spreken de bestuurders hierop aan.
Elzelien Stringer, de inititatiefnemer voor de campagine, zei in een nagesprek dat het te gek voor woorden is om nu nog met dit soort acties aan de slag te moeten. Dat ben ik helemaal met haar eens, maar de werkelijkheid is weerbarstig en vraagt om directe aandacht voor diversiteit.
Binnen Amstelring heb ik het diversiteitsstokje overgenomen van Harry Moeskops, een van de geïnterviewden in het boek. En met hem ben ik er trots op als er initiatieven ontstaan zoals in Vreugdehof, los van de constatering dat het eigenlijk te gek is voor woorden.