Een samenleving wordt sterker en weerbaarder zodra er meer diversiteit is. Dat geloof ik niet alleen, dat wordt ook keer op keer wetenschappelijk bewezen. Onze zorgorganisaties zijn ook kleine samenlevingen en met overtuiging inzetten op diversiteit is dus cruciaal om toekomstbestendig te zijn. Dat vraagt leiderschap gericht op kansen en het verbreden van de horizon. De grootste uitdaging is om juist in deze tijden, waarin we dagelijks de gevolgen van de economische crisis en bezuinigingen op de jeugdsector ondervinden, niet in een kramp te schieten. Een organisatie wiens blik naar binnen is gericht en die met lede ogen aanziet dat het budget en personeelsbestand steeds verder afneemt ziet niet de kansen die aan de horizon ontstaan. Dan neemt de angst voor verlies het over en komt het thema diversiteit steeds lager op de agenda te staan. Ik geloof dat dat anders moet en kan.
Iedere bestuurder van een auto weet, bij een scherpe bocht moet je kijken waar je heen wilt, want als je angstvallig bezig bent met niet uit de bocht vliegen is dat precies wat er gebeurt. Als bestuurder van een zorgorganisatie zie ik het als mijn taak om perspectief te bieden, om de organisatie in een flow te krijgen waarin we onderlinge diversiteit als kansen beschouwen en uitgaan van overvloed in plaats van schaarste. Ik ga er vanuit dat er genoeg is maar dat we slimmer moeten organiseren en onbekend potentieel zichtbaar moeten krijgen. Het vieren en benutten van diversiteit in organisaties levert precies dat op: meer zicht op potentie, kansen, talenten en hoe we elkaar aanvullen. Ik kan iedereen aanraden vanuit dit perspectief naar de huidige ontwikkelingen in de zorg te kijken. Want dan neemt het geloof in ons potentieel het over van de angst voor verlies en gaan er onverwachte deuren open.